TBC. อ่านเสร็จเเล้วไปต่อในจอยเลยจ้า ไลค์กับคอมเมนท์ให้ไรทืด้วยนะ💜
เบบี้รู้ตัวไหม ว่าตอนเบบี้ร้องไห้... แม่งน่ารังแกขนาดไหน... ผมค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาช้าๆความรู้สึกแรกหลังจากที่ตื่นขึ้นคือความเจ็บแสบตรงช่องทางด้านหลังที่แล่นริ้วขึ้นมาจนแทบขยับตัวไม่ได้ " เจ็บ... " ว่าเสียงเบาเจ็บมากจนน้ำตาร่วงเผลาะได้ยินเสียงน้ำไหลก็เข้าใจว่าอีกคนคงกำลังทำธุระส่วนตัวอยู่ แทฮยองก้มลงมามองร่างกายของตัวเองก็เห็นแต่รอยรักที่อีกคนฝากไว้เมื่อคืนยิ่งตอกย้ำเข้าไปอีกว่าเขามีอะไรกันกับอีกคนแล้วจริงๆ " ฮึก! "
... ".... " อ้อมแขนยังคงตวัดโอบล้อมลำคอของจอนจองกุกอยู่ไม่คลายออกไปไหน จ้องมองดวงตากลมโตที่ดุดันผ่านแสงจากดวงตะวันที่พาดผ่าน ช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน.. " อือ.. " กลีบปากหยักเลื่อาลงต่ำมาทาบทับกับอวัยวะเดียวกัน ชายหนุ่มกดริมฝีปากลงไปก่อนจะคลายออก ทำแบบนั้นอยู่สองสามทีแล้วจึงแกล้งขบเข้ากับริมฝีปากล่างของคนตัวเล็กให้เกิดเสียงอื้ออึง เกลียวนิ้วขยำปกเสื้อของเขาแทบจะในทันทีด้วยความตกใจ " ผมเจ็บ " เสียงเรียบประท้วงขึ้น นัยน์ตาหวานเริ่มคล้อยต่ำ ก่อนที่ใบหน้าจะงอง้ำ " อื้อ! "
บทความนี้มีรหัสผ่านป้องกันอยู่ การจะดูบทความโปรดใส่รหัสผ่านของคุณด้านล่าง รหัสผ่าน:
DADDY#kookv nc chapter5 "เเวน เดินขึ้นไปบนห้อง" คนร่างหนาพูด "ไม่! " "นับ 1 2 3"ร่างหนาทำการอุ้มร่างบางทันที "เเด๊ด!! "
แทฮยองจับจองกุกออกก่อนจะก้มลงไปหยิบโทรศัพท์จากกางเกงที่ถูกถอดไว้ข้างๆ ร่างสูงจิ๊ปากอย่างหงุดหงิด "จิ๊!! พี่จิน!!! " "รับสิฮะ!! จองกุกไม่ว่าหรอก หึหึ" "แต่พี่ไม่อยากรับอ่ะคับ.. ค่อยโทรกลับละกันเนอะ ^^ มาต่อกันเถอะ" แทฮยองพูดและโยนโทรศัพท์เครื่องหรูทิ้งลงโซฟา ก่อนจะคร่อมคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนโซฟา มือหนาเกลี่ยใบหน้าหวานพร้อมกับมองอย่างหลงใหล "เผื่อมีเรื่องด่วนอะไรไงฮะ!! รับเถอะ" คนตัวเล็กที่นั่งอยู่โซฟาจับโทรศัพท์มายัดใส่มือแทฮยอง "เฮ้ออออออ... -., -" แทฮยองถอนหายใจออกมาอย่างไม่พอใจ พร้อมกับลุกขึ้นยืน เลื่อนกดรับทันที "ฮัลโหลพี่จิน - -" [นี่ไอ้วีมึงอยู่ไหนน่ะ?! ] "อยู่ลอนดอน" [ทำไมไปนู้นล่ะ ไปหานัมจุนหรอ? ] "ป่าว! พาแฟนมาหาพ่อน่ะ!!...... เฮ้ยยย!! " แทฮยองร้องออกมาเมื่อโดนจองกุกผลักให้นั่งลงโซฟา ก่อนจองกุกจะคุกเข่าแทรกลงระหว่างกลางทันที [ไอ้วีมึงเป็นไรน่ะ?! ] " ซี้ดดดส์... ปะ.. ป่าวคับ!! " แทฮยองซี้ดส์ออกมาทันทีเมื่อจองกุกครอบครองส่วนนั้นจนมิดลำด้วยปากอีกครั้ง พร้อมกับผงกขึ้นลงช้าๆ พลางส่งสายตาให้อย่างยั่วยวนมาให้เขา [มึงกำลังทำอะไรอยู่วะ? ] "ช่างเหอะ!! อื้ม ม... ว่าแต่พี่โทรมาซะดึกเลยมีไร?!...
รู้งี้ไม่น่าไปห้างกันเลยนะ!!
ซี้ดดส์ " [เออว่ะที่นั่นคงดึกแต่ที่นี่เช้าแล้วว่ะ!.. แล้วนี่มึงจะกลั-......! ] "จองกุกคร้าบบ.. พอก่อนนะพี่วีคุยโทรศัพท์อยู่..!! " แทฮยองเอาหูออกมาพูดกับจองกุก "พี่วีก็คุยไปสิฮะ.. จองกุกจะคุมเกมให้เอง ตื่นเต้นดีออก หึหึ! " จองกุกเงยหน้ามาพูดยิ้มๆ ก่อนจะก้มไปสนใจแท่งไอติมตรงหน้าต่อ " ซี้ดดดดส์... โอ้ยจองกุกอย่างแกล้งพี่สิคับ!! อือ อออ.. " จองกุกไม่สนใจก่อนจะทำท่าทางว่าให้สนใจโทรศัพท์หน่อย แทฮยองลืมตัวเลยเอาขึ้นมาคุยต่อ "ว่าไงนะพี่จิน?! " [เอ่อออ.. อ๋อกูจะถามว่ามึงจะกลับเกาหลีตอนไหน? ] "จ.. จนกว่าจอง.. อื้ออออ..... จองกุกจะอยากกลับน่ะ!! ซี้ดดดดส์.. " แทฮยองเริ่มทนไม่ไหวเลยเอามือข้างที่ว่างอยู่กดหัวจองกุกที่กำลังอมส่วนนั้นของเขาอย่างสนุกสนานอยู่ พร้อมกับกดหัวจองกุกเข้ามาอีกจนเกือบจะสุดลำทันทีเพื่อแกล้งคนตัวเล็ก [อ่องั้นหรอ? แล้วมึงจะกลับมาเรียนรึป่าว? กูให้มึงข้ามชั้นเรียนตามจีมินได้ทันเลยนะเว้ย] จองกุกหายใจไม่ได้เพราะส่วนนั้นถูกดันลงคอแถมยังถูกกดหัวค้างไว้อีก เลยได้แต่ตีแขนแทฮยองเป็นเชิงว่าหายใจไม่ออก ทำให้แทฮยองหัวเราะร่าออกมาทันที "555555.. ฮัลโหลว่าไงนะพี่จิน?! " แทฮยองคุยโทรศัพท์ต่อพร้อมกับปล่อยหัวจองกุกให้เป็นอิสระ ทำให้คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมาเบะปากทำหน้าค้อนใส่ แทฮยองเลยส่งจูบ ( มั๊วะ! )
eyetracker.app, 2024